паҳн

[پهن]

1. васеъ, фарох, ҳамвор, кушода: дашти паҳн

2. сербар: китфи паҳн, тасмаи паҳн; паҳн гардидан (шудан) а) густурда шудан; фарох шуда ба ҳар тараф ёзида рафтан; б) ҳар тарафро фурӯ гирифтан, интишор ёфтан: овоза паҳн шудан, рузнома паҳн шудан; паҳн кардан (намудан) а) густурдан, кушодан; дастархон паҳн кардан; б) ҷорӣ кардан; умумӣ гардонидан, интишор додан: паҳн кардани таҷрибаи пешқадам